หมอก (Fog)

คือ เมฆที่เกิดในระดับใกล้พื้นดิน ซึ่งทำให้ทัศนวิสัยหรือการมองเห็นเลวลง เป็นอันตรายต่อการจราจรทั้งทาง บกและทางอากาศ ในวันที่มีอากาศชื้น และท้องฟ้าใส พอตกกลางคืนพื้นดินจะเย็นตัวอย่างรวดเร็ว ทำให้ไอน้ำ ในอากาศเหนือพื้นดินควบแน่น เป็นหยด หมอกซึ่งเกิดขึ้นโดยวิธีนี้จะมีอุณหภูมิต่ำ และมีความหนาแน่นสูงเคลื่อน
ตัวลงสู่ที่ต่ำ และมีอยู่อย่างหนาแน่นในหุบเหว

   เมื่ออากาศอุ่นมีความชื้นสูง ปะทะกับพื้นผิวที่มีความหนาวเย็น เช่น ผิวน้ำในทะเล สาบอากาศจะควบแน่น กลายเป็นหยดน้ำ ในลักษณะเช่นเดียวกับหยดน้ำซึ่งเกาะอยู่รอบแก้วน้ำแข็ง เมื่ออากาศร้อนซึ่งมีความชื้นสูง ปะทะกับอากาศเย็น ซึ่งอยู่ข้างบน แล้วควบแน่นเป็นหยดน้ำ เช่น เวลาหลังฝนตกไอน้ำที่ระเหยขึ้นจากพื้นถนน ซึ่งร้อน ปะทะกับอากาศเย็น ซึ่งอยู่ข้างบน แล้วควบแน่นกลายเป็นหมอกหรือไอน้ำจากลมหายใจเมื่อปะทะกับ อากาศเย็นของฤดูหนาว แล้วควบแน่นกลายเป็นละอองน้ำเล็กๆ ให้เรามองเห็นเป็นควันสีขาว

   หมอกที่เกิดจากการแผ่รังสี (Radiation Fog) เรียกอีกอย่างว่า Ground Fog เกิด ขึ้นเหนือพื้นดินที่เย็นลง จากการสูญเสียความร้อนในช่วงกลางคืน เมื่ออากาศระดับ ใกล้พื้นดินเย็นกว่าอากาศที่ปกคลุมอยู่ด้านบน และมี ความชื้นที่เหมาะสมจะเกิดหมอกชนิดนี้ขึ้น และมักจะเกิดครอบคลุมพื้นที่กว้าง

หมอกที่เกิดจากการพาความร้อน ( advectionfog ) หมอกที่เกิดในชั้นต่ำของมวลอากาศซึ่งเคลื่อนที่ไปบน ผิวพื้นที่เย็นกว่าจนทำให้อุณหภูมิของอากาศข้างล่างลดลงต่ำกว่าอุณหภูมิจุดน้ำค้าง

หมอกลาดเนินเขา (upslopefog)เกิดจากมวลอากาศเคลื่อนที่ไปบนภูมิประเทศที่เป็นที่ลาดชันมวลอากาศนี้ จะเย็นลงโดยกระบวนการอะเดียบาติกและมักจะเกิดหมอกทางเหนือลมของบริเวณที่ลาดชันเนินเขาหรือภูเขา